DeGeschiedenis.be
Asse in de middeleeuwen
Groei
Als belangrijk wegenknooppunt en omwille van de strategische ligging dicht bij Brussel op de grens met Vlaanderen blijft Asse ook in de middeleeuwen een belangrijke stad. Er duiken nieuwe inwoners op. Zij vestigden hun in hoeves naast de bestaande boerderijen.
In deze periode zorgden bisschoppen dat het christendom naar West-Brabant kwam. Zij zijn de stichters van de parochies, een gemeenschap van gelovigen. Asse had zo de zorg over Essene-Hekelgem, Baardegem-Meldert, Mazenzele, Mollem, Bekkerzeel en St.-Ulriks-Kapelle. Later kregen deze parochies een eigen kerk.
Veel abdijen
In de 12de eeuw bezaten abdijen (of klooster) ook land in onze gemeente. De abdij met het meeste grond in Asse was de abdij van Affligem. De abdij bezat ook drie hoeven in Asse. Vanaf de 12de tot het einde van de 18de eeuw stimuleerde de abdij van Affligem de ontginning (uit de grond halen) van zandsteen (gesteente).
De abdij haalde uit 50 verschillende plaatsen zandsteen uit de grond, onder andere in Asse, Mollem, Kobbegem en Zellik. Een mooi voorbeeld van een gebouw uit Zandsteen is de Sint-Martinuskerk.
Zandsteen Huis van zandsteen St.-Martinuskerk
Verwoesting
Tussen 1213 en 1356 vielen Vlaamse legers Asse en het omliggend gebied regelmatig binnen en legde het ‘in as’ (steken het in brand). Bij deze invallen werden vaak de kerken verwoest. In Kobbegem werd de St.-Gorikkerk niet meer herbouwd maar verving men ze door de nieuwe kerk. Ook Relegem en Zellik kregen toen nieuwe kerkgebouwen.
In 1485 werd Asse platgebrand door het Vlaamse leger.
De pest
De pest was een dodelijke ziekte die eeuwenlang in Europa voorkwam. De ziekte was zeer besmettelijk en kon tot miljoenen doden leiden. De ergste plaag was in 1348, toen een derde van de Europese bevolking stierf aan de besmetting. In Asse brak op het einde van de middeleeuwen een eerste keer een pestepidemie uit, waardoor de bevolkingsaantal daalde. De zieken werden opgevangen in het Gasthuis. Zie tekst Gasthuis.
